72.Przygotowanie Kiary

Kiara dmuchnęła w dmuchawiec, spojrzała jak dwa motyle odleciały. Puch z latawca poszybował nie daleko, aż w końcu opadły między trawę. Lwicy skojarzyło to się z małym kręgiem życia. Kiara jako nastoletnia lwica stała się bardziej roztrzepana niż wcześniej. Często spacerowała sama rozmyślając. Nie długo będzie musiała wybrać partnera, ale do żadnego lwa w jej wieku nic nie czuła. Nie chciała być królową, sądziła że Kopa nadawałby się bardziej na władcę. Jednak cóż mogła zrobić? Całe stado w nią wierzy, a rodzice mają nadzieję, że będzie dobrą królową.
-Co robisz córeczko? -zapytała nagle Nala, która podeszła do księżniczki
-Nic. -odparła Kiara
-To świetnie. -ucieszyła się królowa -Pójdziesz poobserwować jak polują dorosłe lwice. Nie długo ty będziesz polować.
Lwice przeszły się kawałek, rozmawiając. Weszły na niski pagórek, a tam siedziała Sarabi i Sarafina.
-Jesteście. -powiedziała Saraf
Babcie przytuliły wnuczkę i Sarabi zaczęła tłumaczyć.
-Na większe stado lepiej się poluje z kimś. Najpierw trzeba zaryczeć i stado zacznie uciekać, a później...
-Gonisz je. W końcu atakujesz i jest. -dokończyła Sarafina
-Uczycie Kiare? -zawołała Kula
-Tak. -powiedziała Sarab

(na kamieniu Sarafina, obok Kiara, ciemna to Sarabi, a z przodu Nala)

Kula usiadła za Sarabi i spojrzała na Kiarę. 
-Tam jest stado zebr. -zauważyła Nala
-Zapoluję z wami. -odparła Kula -Może się rozdzielimy?
-Ja pójdę z Nalą, a Kula i Sarab razem. Co wy na to? -zaproponowała Sarafina
-Obserwuj nas Kiaro! -zawołała Nala i polizała córkę po pyszczku
Kiara milczała. Cztery lwice zeszły z pagórka. Nala poszła z Sarafiną, a Kula z Sarabi. Sarab czaiła się w trawie i czekała, aż Nala i Saraf zaryczą.
-Rrrrroaaaarrrr! -zaryczały nagle dwie lwice

Zebry spłoszyły się i zaczęły galopować. Cała czwórka zaczęła biec za posiłkiem. Sarabi skoczyła na dużą i silną zebrę. Była tak silna, że musiała pomóc jej Kula. Nala i Sarafina upolowały średnią zebrę. Kiara była pod wrażeniem. Nie wiedziała, że jej babcie są jeszcze pomimo swojego wieku takie dobre w polowaniach. Lwice zaniosły zebry na Lwią Skałę i wróciły na pagórek, tylko Kula została na Lwiej Skale. Lwice położyły się w cieniu małych drzewek. Po chwili wstały i rozmawiając poszły się przejść. Potem usiadły pod małym lasem. Sarafina i Nala zasnęły, a Sarabi i jej wnuczka jeszcze rozmawiały.
-Dobrze polujesz, babciu. -pochwaliła babcię Kiara
-Ciekawe jak tobie pójdzie. -odrzekła starsza lwica -To już za kilka miesięcy.
-Trochę się denerwuje...
-Nie masz czym. Tobie na pewno się uda!
-Skąd to wiesz? Nie czuje jakoś powołania do polowania.

-Oh, Kiara. -westchnęła Nala, która się zbudziła -Przesadzasz, nie znam lwicy, która nie umie polować.
Sarabi pomyślała, że Mufasa nad nią czuwa. Nie chciała jednak mówić tego wnuczce. Sarab nie lubiła rozmawiać z kimś o mężu. Rozmawiała o tym czasem z Sarafiną, która wtedy też straciła męża. Kiara uśmiechnęła się, a Nala znowu zasnęła.
-Babciu? -zapytała Kiara
-Tak? -odpowiedziała Sarabi, zamykając oczy
-Opowiesz mi o Mufasie, albo o innym dawnym królu?
-Nie teraz.
Po tych słowach Sarabi ziewnęła i zasnęła. Kiara wstała i pobiegła nad wodopój, ugasiła pragnienie i położyła się. Po godzinie nad wodopój przyszedł Simba z Nalą. Położyli się nie daleko Kiary.
-Dzisiaj ładnie zapolowałyście. -powiedział król
-Mama i babcie wspaniale polują. -dodała Kiara
Księżniczka uśmiechnęła się. Poszła na spacer z Emą, a para królewska nadal odpoczywała nad wodopojem. Ema rozmawiała z przyjaciółką o polowaniu. Zamartwiały się, że im nie pójdzie. Bały się, że nic nie upolują. Później spotkały Timona i Pumbę, i opowiedziały im o swoim problemie. Surykatka i guziec powiedzieli tylko:
-Hakuna Matata!
-Co to znaczy? -spytała Kiara
-Niech opowie ci Simba... -odparł Pumba
***
[Pytania]
1.Wymień imiona lwic, które pokazywały Kiarze jak się poluje.
2.Ile zebr upolowały lwice?
3.Z kim zamartwiała się pod koniec Kiara?

Trochę się napisałam ;P