03.Wyprawa cz.1

Mohatu, lwice i jego przyjaciele wylegiwali się na polanie. Młody książę ciągle myślał o Cmentarzysku. W końcu nie wytrzymał i szepnął do Frugo:

-Frugo, idziemy nad wodopój? Powiem wam o czymś bardzo ciekawym...

Frugo przytaknął i przekazali wiadomość reszcie, pozostało tylko namówić dorosłe lwice.

-Mamo, możemy iść nad wodopój? -zapytał Mohi

-Możecie, a co wy na to? -odparła Mahiri

-Idźcie, ale wrócicie na kolację? -dodała reszta matek

-Tak... -wykrzyknęły chórem lwiątka i pobiegły nad wodopój

Wszyscy wskoczyli do wodopoju i popływali chwilę, bo ten dzień należał do bardzo upalnych. Jednak w końcu Villa zapytała:

-No to idziemy w to ,,ciekawe'' miejsce czy nie?

-Tak... -przytaknął Mohi i błyskawicznie wyskoczył z wody

W jego ślady poszła reszta lwiątek i po chwili szli w stronę Cmentarzyska Słoni.

-Gdzie my idziemy? Nie będzie nudno? -zapytała Tina

-Będzie super, to miejsce to Cmentarzysko Słoni. -odpowiedział Mohatu

Książę prowadził grupkę przyjaciół i w końcu znaleźli się przed strasznym miejscem. Wszędzie leżały sterty kości.

-Chyyba... nie chcecie tam zejść? -przestraszyła się Tina
Gdy wypowiedziała to zdanie Frugo, Mohatu i Tibo ześlizgnęli się po klifie. Dwie młode lwice nie miały wyboru, więc poszły za ciekawskimi lwami. Po chwili wszyscy biegali wśród zakurzonych kości. Bawili się na Cmentarzysku Słoni, a Mohi zastanawiał się co tu jest niebezpiecznego. Jednak nagle ze sterty kości wyskoczyła nastoletnia hiena, z dwiema dorosłymi. Książę i jego kompania przestraszyli się, a jedyne co Mohatu zdążył z siebie wyrzucić to:

-Za mną, szybko!

Wszyscy pobiegli za Mohim, ten biegł przed siebie, nie zwracając uwagi na hieny. Trójka hien (dorosłe Kiba i Linda, nastoletnia Kamma) goniły ich, mając nadzieję, że upolują sobie kolację. Zaczęło się już ściemniać, a książę doprowadził przyjaciół do małej szpary, wszyscy tam się wcisnęli. Jednak hieny nie opuszczały tego miejsca. Tina i Villa zaczęły łkać, młode lwy pocieszały je. Tym czasem na Lwiej Skale Mahiri, Tatiana, Pliva i Zuma zaczęły się niepokoić. Gdy król wchodził do jaskini, Mahiri zawołała:

-Martwimy się o nasze dzieci. Dahabu, powinni tu już być.

-Tak, Dahabu. Mój Frugo, wracał o tej godzinie. Zaczyna się ściemniać. -dodała Zuma

-Wszystkie nasze dzieci wracały o jednakowej godzinie. -podsumowała Tatiana

-Dobrze, poszukam ich. Jednak, wolałbym aby jakiś lew poszedł ze mną. -odparł król

-Ja pójdę. -wtrącił Julin, mąż Plivy i ojciec Villy poszedł za Dahabu

Chodzili po Lwiej Ziemi, szukając lwiątek. W czasie poszukiwań natknęli się na Vitrę.

-Nie widziałaś lwiątek? Wszędzie ich szukamy... -zawołał Dahabu

-Nie widziałam ich, ale chyba wiem gdzie są... -odparła smutno lwica

-Gdzie? -zapytał Julin

-Oni poszli na Cmentarzysko, Mohatu pytał mi się gdzie walczyliśmy. Ja powiedziała, że lepiej by było jak by nie wiedział. Jednak wymsknęło mi się. Mówiłam żeby tam nie poszli...