105.Narzeczony Hatari

 Thanabi wstał wcześnie i udał się nad wodopój. Spotkał tam swoją żonę - Lilly. Przytulił ją, po czym napił się wody.

-Jak nauka Hatari? -spytała królowa

-Bardzo szybko się uczy, ale te lekcje ją nudzą. Zastanawiam się czy nie powinienem przestać... -westchnął król

-Thanabi. Lekcje są ważne, ona musi być dobrą i inteligentną królową. 

-Dam jej jakiś czas wolnego, chcę żeby miała fajne dzieciństwo.

(Wielkie dzięki Aniu za rysunek. Hatari świetnie wyszła)

Lilly przytaknęła, Thanabi dobrze zadecydował. Nagle do władców podbiegło lwiątko - była to księżniczka. Hatari napiła się i spojrzała na ojca.

-O czym będzie dzisiejsza lekcja? -zapytała 

-Następna lekcja będzie dopiero za miesiąc. 

-To fajnie!

Hatari uśmiechnęła się i odbiegła na Lwią Skałę. Jej rodzice szli za nią, pewnie lwice już coś upolowały. Na Lwiej Skale lwice przysiadły. Dwie upolowane antylopy leżały obok, król pochwalił lwice i zaczął jeść. Reszta stada również zaczęła posiłek. Hatari podbiegła do Cheny, Puto i Shadow'a. Wytłumaczyła, że jej lekcje są odwołane. Przyjaciele pobiegli na wielkie drzewo, wspięli się na nie i zaczęli rozmawiać. Puto zauważył gniazdo z ptaszkiem, lwiatko zeskoczyło z drzewa. Ptaszek zleciał do samczyka i przyjaźnie zaćwierkał. Puto nazwał ptaszka Nedger. Lwiątko wróciło na drzewo i usiadło obok Hatari. Księżniczka przyjaźnie spojrzała na lewka, a potem na ptaka. Dopiero teraz zauważyła, że Puto nie jest podobny do Chaki i Jany. Chciała zapytać się o to samczyka, ale opamiętała się. Pewnie by go to uraziło. Puto i Shadow postanowili się przejść, więc Chena i Hatari zostały same. Księżniczka ufała brązowej lwiczce, więc postanowiła jej się zapytać. 

-Chena, nie sądzisz że Puto nie jest podobny do Chaki i Jany? 

-Gdy miałaś lekcję, on wyznał nam że znaleźli go na Złej Ziemi. Był tam sam i go zaadoptowali.

Hatari zdziwiła się, okazało się że ona i Puto nie są spokrewnieni. Chena widząc zdziwienie przyjaciółki, dodała:
-Masz szczęście. Jesteście zaręczeni!
-Co?!
Hatari zdziwiła się jeszcze bardziej. Będzie musiała wziąć ślub z Puto. Wydawało jej się to dziwne, ale przecież lwiątko koloru toffi było mądre, zabawne, przyjacielskie i opiekuńcze. Księżniczka milczała, zdała sobie sprawę że pasują do siebie. Dziwnie się poczuła - to było zakochanie. Reszta dnia spędziła z Puto, który chyba też ją lubił.