115.Zazdrość Mweziego

Sahani i Hakim siedzieli na Ślepych Skałkach i rozmawiali. Mwezi samotnie spacerował, a Uzuri i Diego jak zwykle gdzieś poszli. Mwezi chciał porozmawiać z Sahani, lecz nie mógł jej znaleźć. W końcu poszedł na Ślepe Skałki i zauważył przyjaciółkę z Hakimem.

 Spojrzał krzywo na swojego przyrodniego brata, po czym podszedł do lwiątek.
-Cześć! -zawołał
Sahani i Hakim przywitali się.
-Sahani, musimy porozmawiać. -dodał brązowy samczyk
-Słucham, Mwezi. -odparła lwiczka
Książę spojrzał na Sahani, a potem na Hakima. Hakim powiedział, iż idzie nad wodopój.
-Dlaczego spędzasz cały dzień z tym... z tym wyrzutkiem?! -zaczął Mwezi
-Mwezi! To nie jest wyrzutek... jak możesz tak o nim mówić? To twój przyrodni brat!
-No, ale z nikim innym nie spędzasz czasu! Tylko Hakim!
-Jesteś po prostu o niego zazdrosny...
Sahani zachichotała, a jej przyjaciel spuścił głowę. Mwezi gapił się w ziemię, a w głowie brzęczały mu słowa:
-Jesteś po prostu o niego zazdrosny... jesteś zazdrosny.
Sahani usiadła i uśmiechnęła się, brązowy nadal gapił się w ziemię. Samiczka wystraszyła się, może Mwezi jest chory?
-Mwezi, czy wszystko w porządku? -zapytała
-Nie! Nic nie jest w porządku! -warknął samiec -Było, by w porządku gdyby ktoś mnie w końcu szanował. Gdyby ktoś mnie polubił, gdybyś w końcu zrozumiała, że się w tobie zakochałem!
Zamilkł, z pyska Sahani zszedł uśmiech.
-Oh...
Lwiczka przytuliła Mweziego, a ten uśmiechnął się. Sahani dziwnie się poczuła. Była zdenerwowana, iż Mwezi tak wybuchnął. Nie chciała go jednak urazić - kochała Hakima, ale do Mweziego też coś czuła. 
-Ty to robisz specjalnie, prawda? -zapytał Mwezi -I tak kochasz Hakima...
-Tak, kocham go. Jednak do ciebie też coś czuję. -odparła Sahani
Sahani polizała Mweziego, a ten zarumienił się.
***
Nie pisałam - miałam doła i jeszcze szkoła -.- Ehh... dwa tygodnie szkoły, a i tak mam już dosyć . Życzę wszystkim miłego dnia :3 I przepraszam, że takie krótkie D: